UMUT VE DİRENİŞ

 

SENNUR SEZER

İlk şiirinden son şiirine şair, "şiir ömrü"nü "insanın ömrü"yle sınadı. Umutla yazdı, aşkla düşledi, şairin özgürlüğünün yeryüzünün özgürlüğü olduğuna inandı. Özgürlükleri için yazdığı insanlar, yalnız kendi ülkesinin işçileri, emekçileri, yoksulları değildi. "Bir sözle kuruldu dünya; hep o sözü aradım ve buldum: Emek." dedi ve "emeğin şiiri"ni usul, ipeksi, içten, sabırlı, direngen, taze, gündelik sözcüklerle işledi. İnsanın kötülüğünü ancak böyle bir şiirin silip süpüreceğine, korkunç acılarla kıvrandığımız günleri, geceleri sevdayla ve şiirle kısaltacağına inandı.

 (Çıngıraklı Sokak Şiir Gazetesi)

Burda ya da Angola'da hep aynıdır insanlar

Sevilmek ister kadın,

Çocuk doymak, korunmak,

Erkek iş ister ellerine

Ve dinlenebilmek

Eve dönünce

Burda ya da Angola'da

İnsan insanca yaşamak ister sözün kısası.

Oysa sayın bayım,

Ölüler verdiniz

Ölüler veriyorsunuz her gün bize

Açlık ve dayak ölüleri

Kurşun ölüleri

Ağlayalım diye.

Bakın bayım,

Gök her yerde mavi

Orda ya da burda.

İnsan sever alabildiğine göğü görmeyi

Oysa mavi kalmıyor bize

Hapisanelerimizde, iş yerimizde ve evimizde

Sizin duvarınız yüzünden sanırım

Ya da balkonlarınız kapatıyor mavimizi.

Adı bilinen bilinmeyen her ülkede

İnsan bir gariptir bayım

Siz pek bilemezsiniz sanırım

İnsan hep aynıdır,

Önce küser mavisiz ve ekmeksiz

Sonra kızar işsizliğe ve ölülere

Yaşamaya mecbur değildir elbet

Ama yaşamaya mecbur olmasa bile

Yaşatmalıdır çocuklarını

İnsan düşünmeye başlar bayım

İnsan konuşmaya başlar

Ve alışır direnmeye...

(SENNUR SEZER)

***

"Kapitalizmin dünyasında yaşıyoruz.

Gücü sarsılmaz ve kaçınılmaz gözükebilir.

Ama bir zamanlar, kralların ilahi hakları da öyle görünüyordu.

İnsan eliyle yaratılan her güç, insan eliyle değiştirilebilir."

(URSULA K. LE GUIN) 

Merhaba!