HERKES İÇİN DEMOKRASİ

   General Oliver Cromwell (1599-1658), insanlığın ilerlemesi yönündeki katkıları açısından İngiltere tarihinde en derin iz bırakan tarihi bir şahsiyettir. Avrupa'da cumhuriyet ateşinin ilk kıvılcımını o yakmıştır! Kral I.Charles'ın tahttan indirilmesine öncülük etmiş ve Parlamentoyu ülkedeki en yetkili kurum haline getirmiştir...Ancak milletvekillerinin yoldan çıkması üzerine, bastığı Parlamento'da söylediği şu sözler tarihe geçmiştir:

   "Her kötü eyleminizle lekelediğiniz, bütün erdemleri aşağılayarak onursuzlaştırdığınız bu Meclis'te oturmanıza artık son vermeye geldim! Aranızda bir tek erdemli kişi var mı? Sizin Allah'ınız altındır. İçinizde vicdanını rüşvet karşılığı satmayan var mı? Allah'ın tapınağını bir hırsız inine çevirmediniz mi? Bütün milletin günden güne şiddetlenen nefretini kazandınız...Halk sizi, sorunlarını çözsün diye gönderdi, siz en büyük sorun oldunuz. Şimdi, Allah aşkına defolun gidin!"

   Cromwell'in ölümünden üç yıl sonra monarşi İngiltere'de yeniden iktidarı ele geçirmiştir. Yeni Kral II.Charles, 1661 yılında mezarından Cromwell'in cesedini çıkarmış, zincirlere bağlamış, temsili olarak asmış ve daha sonra kafasını keserek bir kazığa geçirmiştir!

Ne yürüyüşe geçen tüm ordular

Ne de oturumu açan tüm parlamentolar

Etkilememiştir

Yeryüzündeki insanın yaşamını

Şu yalnız yaşam kadar.

Olduğum şey olmaktan gurur duyuyorum

Bu baskı fırtınası ardından

Kanımın yağmuru boşanacak

Yaşamımı vermekten gurur duyuyorum,

Şu yalnız yaşamımı.

  Bu şiir, 18 Ekim 1985 yılında Güney Afrika Irkçı Beyaz Rejimi'nin idam ettiği şair Benjamin Moloise'nin hücresinde yazdığı son şiir. "Darağacına tahta veren çınar bir gün anlar" diyordu şair, "Bayrağı taşıyan düşerse onu taşırlar / Son yoksul çocuğun yüzü gülünceye kadar"...Bu idamın ardından, çok geçmedi ırkçı rejim iflah olmayıp yıkıldı, o "son yoksul çocuğun yüzü" güldü ve Güney Afrika'da çoğunluğa dayalı yeni ve demokratik bir ülke kuruldu. Şairlerini öldürenler iflah olmazlar asla! (MECİT ÜNAL- Aydınlık Gazetesi)

   "Bir kişiye yapılan haksızlık, bütün topluma karşı işlenmiş bir suçtur. Bu bilinci paylaşmak ve bu sorumluluğu yerleştirmek zorundayız. Uygarca paylaşılan sorumluluk bilinci, özgürlüğün de, demokrasinin de tek güvencesidir. Bu güvence sağlanmadıkça, demokrasinin temeline tek bir taş bile konmuş olamaz. Unutmayalım ki  cesur bir kez, korkak bin kez ölür. Önemli olan, insanın böyle bir toplumda mezar taşı gibi suskunluk simgesi olmamasıdır..."

UĞUR MUMCU

kardeşlerim

sıska öküzün yanına koşulup şiirlerimiz

toprağı sürebilmeli

pirinç tarlalarında bataklığa girebilmeli

dizlerine kadar

bütün soruları sorabilmeli

bütün ışıkları derebilmeli

yol başlarında durabilmeli

kilometre taşları gibi şiirlerimiz

yaklaşan düşmanı herkesten önce görebilmeli

cengelde tamtamlara vurabilmeli

ve yeryüzünde tek esir yurt tek esir insan

gökyüzünde atomlu tek bulut kalmayıncaya kadar

malı mülkü aklı fikri canı neyi varsa verebilmeli

büyük hürriyete şiirlerimiz

NAZIM HİKMET

Merhaba!