AKDENİZ

   Zülfü Livaneli anlatıyor:

    Paris 1984

   Elysee Sarayı'nın görkemli bir salonunda Cumhurbaşkanı Mitterrand dört kişiye Legion D'Honneur madalyası veriyor. O dört kişi yan yana dizilmiş. Joris Ivens, Elie Viesel, Federico Fellini ve Yaşar Kemal. Salonda ağır bir teşrifat havası var. Konuşmalar yapılıyor, Mitterrand madalyaları takıyor. En son Yaşar Kemal'e geliyor sıra. Yine o soğuk tören konuşmaları yapılıyor; Mitterrand Yaşar Kemal'e ödülünü takmak için yaklaşıyor ama o da ne? Koca Yaşar Kemal sarılıyor adama; o da Yaşaaaar deyip sarılmaz mı? O şatafat, o resmiyet birden insan sıcaklığına dönüşüveriyor; herkes onun sihirli dostluğuyla rahatlıyor.

   Törenden sonra yan yana duran Federico Fellini'yle, Yaşar Kemal'in benzerliği dikkatimi çekiyor. Nedense daha önce hiç fark etmemişim; boy pos, yüz, gözlük neredeyse aynı. Bu benzerliği dile getiriyorum; Fellini diyor ki " Tabii ikimizinde anası Akdeniz."

FEDERİCO FELLİNİ

(d.20 Ocak 1920 Rimini-ö.31 Ekim 1993 Roma)

İLHAN KOMAN

(d.1921 Edirne-ö.30 Aralık 1986 Stockholm)

Eserlerinde bilim ve sanatı bir araya getirdiği için Türk Da Vinci'si olarak anıldı.

Anıtkabir'deki Sakarya Meydan Savaşı kabartması
(İLHAN KOMAN)

bir evliya

ilhan koman ki tıraşsız heykeltıraş

uçmağa doğru sakallı

elinde bombalarla bebekler

heykel gibi olmayan heykeller

taşınırdı garip maacir

güneyinden kuzeyine kutupların

battı batacak teknesiyle

varmak için edirne'ye

selimiye'ye

(CAN YÜCEL)

   İlhan Koman, 1905  yapımı Hulda'yı 1965 yılında satın alarak hem atölyeye hem de yaşayabileceği bir eve dönüştürmüştü. Koman, Hulda'yla bir Akdeniz yolculuğu düşlemesine rağmen sağlığında bu düşünü gerçekleştiremedi. Ölümünden yıllar sonra, içinde Koman'ın yapıtlarını taşıyan, sergiye dönüştürülmüş tekne, Mart 2009'da Stockholm'den yola çıkıp, 20 ay süren yolculuğu boyunca; Amsterdam, Anvers, Bordeaux, Lizbon, Barselona, Napoli, Malta ve Selanik'te gerçekleştirilen etkinliklerin ardından İstanbul'a ulaştı.

koman stockholm'de 

bir teknede yaşıyordu

çelebi bir korsandı o

fora ediyor bütün yelkenlerini

demir alıp engine süzülüyordu

evcil kadırgasıyla her akşam

bir gül yağmuruna tutuyordu

tunç toplarıyla isveç kıyılarını

yürekli bir kaptandı o

sevdiği uğruna ölse ne gam

ama rüzgarlı heykelleriyle

ölümün toprağına çıktığında

çamura ve mermere doymamıştı daha

evcil kadırgasından bir akşam

üstünde düşleri çığlık çığlığa

(OKTAY RİFAT)

AKDENİZ

(İLHAN KOMAN)

(Küçük boyutta, altın renkli bir örneği, Afife JaleTiyatro Ödülleri'ni kazananlara verilmektedir.)

Merhaba!