BİZİM KADINLARIMIZ

   Metin Demirtaş anlatıyor.

  "Benim annem hayvanları severdi. Ağzı var, dili yok, acısını ve açlığını dillendiremezler der, merhamet gösterirdi.

   Bir yaz günü kovası olmayan bir kuyunun başında susuzluktan kıvranan bir köpeğin susuzluğunu kuyuya sarkıttığı baş örtüsünden sızan sularla gidermişti. Bunu gören bir adamın, 'Saçın göründü kadın! Günaha girdin!' deyince ağzının payını vermişti."

Ve kadınlar,

bizim kadınlarımız;

korkunç ve mübarek elleri,

ince, küçük çeneleri, kocaman gözleriyle

anamız, avradımız, yarimiz

ve sanki hiç yaşamamış gibi ölen

ve soframızdaki yeri

öküzümüzden sonra gelen

ve dağlara kaçırıp uğrunda hapis yattığımız

ve ekinde, tütünde, odunda ve pazardaki

ve karasabana koşulan

ve ağıllarda 

ışıltısında yere saplı bıçakların

oynak, ağır kalçaları ve zilleriyle bizim olan

kadınlar, 

bizim kadınlarımız.

NAZIM HİKMET

ETEM ORUÇ

   Etem Oruç'un "Gizemli Kadın Efe"adlı kitabındaki, kocası Çanakkale'de şehit olan ve Yunanlılar Aydın'ı işgal edince boynundaki altınları satarak silah alıp dağa çıkan  Ayşe Efe'nin şu sözleri unutulmaz:

   "Güzel Aydın'ı Yunanlılar işgal etmiş" diyorlardı. Bir hançer saplandı yüreğime. Ölüm her yerde var. Kadın güçsüz olsa da ana güçlüdür. Beşik sallayan eller bir araya gelirse dünyayı sallar.

Merhaba!