ACI

Acı, insanı yüceltir, 

der Alfred de Musset. Hangi acı bu? Bedensel acı mı? Değil. Yürekte, düşüncede çekilen acıdır asıl insanı yücelten. 

(VEDAT GÜNYOL - Giderayak Yaşarken)

***

"Mutluluk gelimi gidimi tez bir konuktur; acı ise, gittiği yere postu seren yüzsüzün teki!.."

ADNAN BİNYAZAR

(Bozkır Aydınlığında Aşk)

   Bedende yaratılan oyuklar sağalıyor da, yürek oyukluğu hep işliyor. Eş yitirmenin yarattığı oyuk ise hiç sağalmıyor. Büyük ozanlara büyük şiirleri, yüreği depreme uğratan içsel acılar yazdırtıyor olmalı. Eşimin artık yaşamadığı bir İstanbul yazında beni sabahlara kadar dinleyen Fazıl Hüsnü Dağlarca, "Eş Ağıdı - Gömüt Taşında Söylemeler" şiiriyle, acıma ağıt yaktı: 

O Çorum'da doğmuş Hititli bir kız

Ben Hititli bir genç

Sevgimizi kıskanan ölüm

Bütün ölümlerden iğrenç

Gömüldü ya Çorum toprakları hep açar

Nice çiçekleriyle onu

Ben gece gündüz sevgisini açarım

Yadsırım ölüm denen sonu

Hitit karanlıklarında

Sesin gecemizi aydınlık ederdi

Sanki güzelliğin:

"Sen beni benden çok yaşayacaksın" derdi.

Karımı çok sevdim ben binlerce yıl

Seviyorum da

İşte gece bir gündüz bir çiçek

Hitit yeli evliliğimizi büyütür Çorum'da.

Ne yazar deme karısı ölmüş de

Acısından dev olmuş işte:

Gök ağzında leblebi

Bakışları Hitit elleri Çorum

Yazar yüreğine Adnan - Binyazar

(Temmuz 1991)

"Eş yitiren, zamanın anahtarını elinden düşürür."

Merhaba!