BÜYÜK SANATÇILAR

   "Unutabilir miyim seni hiç?

 Dünyayı ve insanlarımızı sevmeyi senden öğrendim.

 Hikâye, şiir yazmayı.

 Ve erkekçe kavga etmeyi senden!"

ORHAN KEMAL

(Nâzım Hikmet'e yazdığı bir mektuptan)

   "Egemen sınıflar sağlıklarında büyük devrimcileri ardı arkası kesilmez kıyıcılıkla ödüllendirirler; öğretilerini en vahşi düşmanlık, en koyu kin, en taşkın yalan ve karaçalma kampanyalarıyla karşılarlar. Ölümlerinden sonra büyük ikonlar durumuna getirmeye, söz uygun düşerse azizleştirmeye, ezilen sınıfları 'teselli etmek' ve onları aldatmak için adlarını bir ayla ile süslemeye çalışırlar. Böylelikle, devrimci öğretileri içeriğinden yoksunlaştırır, değerden düşürür ve devrimci keskinliği giderirler."

VLADIMIR I. LENIN

(Resim: Isaak Brodsky)

   "Egemen güçler, elinde elektrik süpürgesi; popülizme düşmeden yalnızca emek veren, üreten bir sanatçıyı süpürür. Ne zaman sanatçı ölür, yazdıkları 'tehlikeli' olmaktan çıkar, yahut bir biçimde sanat tekelcileri onun kaleme aldıklarını ehlileştirir; o zaman madalya takılmaya çalışılır. Lâkin tabutuna!" (EREN AYSAN - BirGün Gazetesi)

   "İktidarlar daima küçük sanatçıları baş tacı yaparlar,

 büyük sanatçılar asla iktidarların benimsediği kişiler değillerdir."

AHMET TELLİ

Biz ki acılar döneminden

ellerimizi kirletmeden geçtik.

Direncim senin olsun,

sevgim senin olsun.

Merhaba!

HAYVANLARI SEVELİM

   Adalar'a teknenin içine tıkıştırılarak getirilen atlar ölünceye kadar sağlıksız koşullarda veteriner yüzü görmeden faytonlara koşturuluyorlar. Faytoncular cılızlaşan, koşturulamayacak atları işleri bitince sokağa terk ediyor. Yiyecek ve içecek bulamayan, kışın soğuktan donma tehlikesiyle burun buruna gelen atlar civardaki evleri kapı kapı dolaşıp insanlardan yardım umuyorlar.

   Adalar'da her yıl 500'den fazla at, sömürüldükleri süre zarfında çeşitli hastalıklar veya sakatlanma gibi nedenlerle mezbahaya gönderilmeleri sonucunda yaşamını yitiriyor. Bazıları, bakımı külfet geldiğinden kışın ormana terk edildikleri için ölüyor; bazıları da fayton kazalarında ölümcül yaralar ve darbelerle kıvranarak son nefesini veriyor. (T24)

   Normal bir atın ömrü 25-30 yıl iken faytonlarda çalıştırılan atların ömrü ise sadece iki yıl.

I. Dünya Savaşı'nda ölen 8 milyon at, eşek ve katır için saygı duruşu. (New Mexico, ABD, 1915)

I. Dünya Savaşı'nda haberci olarak kullanılan bir milyona yakın köpek ölmüştür.

Öküzün damını alçacık yapın,

Yaş koman altına kuruluk sepin,

Koşumdan koşuma gözünden öpün,

İrençberler hoşça tutun öküzü.

PİR SULTAN ABDAL

Merhaba!

UNICEF VE ÇOCUKLAR

   UNICEF'e göre dünya gençliğinin en büyük sorunu, internette eriştikleri bilginin "kalitesi". Fakat internet Jamaikalı genç kızları 09.00-17.00 geleneksel işlerden "kurtaracak", İngiltere'den 16 yaşında bir genç artık bir tuşa basarak New York, Paris veya Beijing'deki arkadaşına "bağlanabiliyor". İnsan hayatta başka ne ister ki?

   Raporun ilk 130 sayfasında bunları okuyarak kendinizden geçiyor, çocuklarınıza nasıl bir gelecek bıraktığınızı düşünerek, gururla göğsünüzü kabartıyorsunuz. Evet, dijital dünyanın bazı sorunları var, fakat çocukların önüne açtığı ufuklar... Sierra Leone'deki bir çocuğun, tek tuşla İsviçre'deki kankasına "günaydın" diyebilmesi. Artık ölsem de gam yemem gayrı demiş şair...

   Haydi, şu son birkaç sayfaya da bir göz atalım. Sayfalarca dipnot ve yöntem özeti var. En sona da bir "istatistik" bölümü ilişmiş. O da ne? Çocuk ölüm hızları mı? Bir tuşa basarak dünyanın öbür ucuna bağlanabilen çocuklar, hâlâ önlenebilir hastalıklar nedeniyle ölmeye devam mı ediyor? Hadi canım, bu istatistikler 2017'nin olamaz. Dünya çocukları artık "dijital" oldu, ne ölümü?

   Afrika'da çocuklar güvenli içme suyu bulamıyor muymuş? Neden süpermarketten şişelenmiş su almıyorlar ki? Fransa kraliçesinin "ekmek bulamıyorlarsa, pasta yesinler" deyişine mi benzedi? Yok artık, hangi dünyada yaşıyoruz?

   Batı ve Orta Afrika'da çocuk ölüm hızı binde 95, bebek ölüm hızı binde 63 mü? Peki, UNICEF raporunda, ellerinde tablet bilgisayarlarla ders dinleyen Afrikalılar? Hangisi doğru? İkiside mi? Çad'da ilkokul çocuklarında okullaşma oranı yüzde 50, fakat tablet bilgisayarlı eğitim var!

   Dostlar, emin olun ki böyle devam ederse, 21. yüzyıl tarihe (elbette bir tarihimiz olursa) "utanmazlık çağı" olarak geçecek. Koca koca uzmanlar, UNICEF, Birleşmiş Milletler, işi gücü bırakmışlar, çocuklarla eğleniyorlar. 

   Her yıl milyonlarca çocuğun "açlıktan" ve yetersiz beslenme nedeniyle öldüğü, savaşlarda ve göç yollarında telef olduğu, Akdeniz'de boğulduğu, mülteci kamplarında süründüğü bir dünyada "Dijital Dünyada Çocuklar" diye başlık atıp "internete erişemiyen" çocukların sorunlarına sızlanmak... Gerçekten ne yazacağımı bilemiyorum. (AKİF AKALIN - SoLHaber)

    Birleşmiş Milletler Çocuklara Yardım Fonu (UNICEF) 2017'nin çatışma bölgelerinde yaşayan çocuklar için "kabus gibi bir yıl" olduğunu belirtti. UNICEF, normal koşullarda güvenli olmaları gereken yerler olan ev, okul, hastane ve oyun parkları gibi alanlarda hedef haline gelen çocukların 2017'de çoğunlukla kalkan olarak kullanıldıklarını, öldürüldüklerini, sakat bırakıldıklarını, kaçırıldıklarını ve savaşmaya zorlandıklarını ifade etti.
   UNICEF, doğrudan saldırıların haricinde çatışma bölgelerindeki çocukların dolaylı olarak kıtlık, kötü beslenme ile hastalığa maruz kaldıklarını ve yaşadıkları zor koşullar nedeniyle travmalarla boğuştuklarını aktardı. Yeterli yiyeceğe ve temiz suya erişimlerinin kısıtlı olması ve hijyen ile sağlık hizmetlerinden düzgün bir şekilde yararlanamamaları da çocukları 2017'de kötü etkileyen unsurlar arasında yer aldı. (Aydınlık Gazetesi)

   

   ABD, İsrail ve İngiltere'nin desteklediği Suudi koalisyon bugüne kadar Yemen'de 75'den fazla gıda deposunu tahrip etti ve Yemen'e yönelik kuşatma sonucu 247 çocuk açlıktan hayatını kaybetti.

Merhaba!

  

UMUTSUZLUKTAN UMUT DOĞAR

Kendisi çatlamadan 

Toprağı çatlatamaz tohum.

Aşmışım sınırını mutsuzluğun

Ayrımsayamıyorum bile, öyle mutsuzum...

Acısını artık duyamıyorum,

Ki kendim öyle bir acı olmuşum.

Nasıl görmezse göz kendini,

Kendimi arıyor bulamıyorum...

AZİZ NESİN

Hiçbir vakit tam karanlık değil gece.

Kendimde denemişim ben,

kulak ver, dinle.

Her acının sonunda açık bir pencere vardır,

aydınlık bir pencere.

Hayal edilecek bir şey vardır,

yerine getirilecek istek,

doyurulacak açlık,

cömert bir yürek,

uzanmış açık bir el,

canlı canlı bakan gözler vardır.

Bir hayat vardır, hayat,

bölüşülmeye hazır.

PAUL ELUARD

(Türkçesi: A. Kadir)

  

   Nâzım Hikmet, 1949 yılında Orhan Kemal'e bir mektup yazar. Bu mektubunda Orhan Kemal'in yazdığı kitabı ve yazarlığını değerlendirmektedir. Mektupta Nâzım Hikmet genç yazara şöyle der: "Senin bazı hikâyelerin, yalnız kederli değil aynı zamanda ümitsiz... Realite, bizzat tarihi akışıyla realite, ümitsiz değildir, kederli, mahsun, acı, alacakaranlık, korkunç, iğrenç, rezil, kepaze filan falan tarafları vardır, bu tarafları aksettirmekte en ufak bir ihmal, insanlığı tek taraflı, tozpembe bir ışıkla vermek olur ve realiteden uzaklaşılır... Gelişen şey ise ümitsiz değildir, sevinçsiz değildir. Kederli, mahsun, acılı olmak için sebepler mevcuttur, fakat ümitsiz olmak için tek bir sebep mevcut değildir. Aman evladım, kendini bundan sakın, daha acı, daha mahsun ol, fakat sevincin ve ümidin pırıl pırıl parlasın. İşte bu kadar." (Prof. Dr. GAMZE YÜCESAN ÖZDEMİR - BirGün Gazetesi)

   Geçenlerde Karl Marx'ın daha önce rastlamadığım bir söylemini okudum bir makalede. Şöyle diyor:

  " Her şey o kadar umutsuz ki içimde umut yeşeriyor!"

   Umutsuzluğun umudu yeşertmesi Marksist diyalektik düşünceye göre olağan bir süreçtir. Çünkü doğada ve hayatta her gelişme kendi sonunu getirecek karşıtını da yaratıyor. (DENİZ KAVUKÇUOĞLU - Cumhuriyet Gazetesi) 

Merhaba!